حضرت مولانا داؤد غزنوی رحمۃ اللہ علیہ

دوستاں منع کنندم کہ چرا دل بہ تودادم باید اول بہ تو گفتن کہ چنیں خوب چرائی(سعدی) ۔۔۔ حاجی بسوئے کعبہ رود از برائے حج یا رب! بود کہ کعبہ بیاید بسوئے ما ۔۔۔ دیدی کہ خونِ ناحق پروانہ شمع را چندیں اماں نہ داد کہ شب را سحر کند ۔۔۔ اگر حقیقتِ اسلام در جہاں ایں است ہزار خندہ کفر است بر مسلمانی ۔۔۔ درد ھادادی و درمانی ہنوز جاں زتن بردی و درجانی ہنوز(خسرو) ۔۔۔ اے تیرِ غمت را دل عشاق نشانہ خلقے بتو مشغول و تو غائب زمیانہ گہ مقکفِ مسجد و گہ ساکنِ دیرم یعنی کہ ترامے طلبم خانہ بخانہ(ابو الفضل) ۔۔۔ ستم است گوہرست کشد کہ بہ سیر سروسمن درآ توز غنچہ کم نہ دمیدہٖ درِ دل کشابہ چمن درآ پئے ناذہائے رمیدہ بو، مپسند زحمتِ جستجو بہ خیال علقہ زُلفِ اُو، اگر ہے خو روبہ ختن درآ(بیدل) ۔۔۔ اے بلبل اگر نالی، من باتوہم آو ازم تو عشق گلے واری، من عشق گل اندامے(سعدی) ۔۔۔ دل بدست آور کہ حجِ اکبر است از ہزاراں کعبہ یک دل بہتر است کعبہ بنگاہِ خلیل آذر است دل گزرگاہِ جلیل اکبر است ۔۔۔