حضرت مولانا داؤد غزنوی رحمۃ اللہ علیہ

میارا بزم بر ساحل کہ آنجا نوائے زندگانی نرم خیز ست بہ دریا غلط دباموش در آویز حیاتِ جاوداں اندر ستیز است (اقبال) ۔۔۔ گفتم کہ نمی آئی، آرے و نعم گوئی انکار در اقرارے، اقرار در انکارے بس جرمِ گرامی نیست جز کاہلی و پیری دیرینہ غلامے را مفروش بہ بازارے (گرامی) ۔۔۔ شیخیم، مقدسیم، غازی، مائیم ازراہ نشنیانِ حجازی مائیم (گرامی) ۔۔۔ فرصت اگرت وقت وہدمغتنم انگار ساقی و مغنی و شرابے و سرد دے زنہار ازاں قوم نباشی کہ فرییند حق را بسجودے و نبی رابہ درد دے ۔۔۔ توبہ کارے کسے نمی آئی بہ کنارے کسے نمی آئی بہ چہ اُمید میتواں مُردن بہ مزارِ کسے نمی آئی ۔۔۔ دامانِ نگہ تنگ و گلِ مسنِ تو بسیار گل چینِ بہانہ توز داماں گلہ دارد ۔۔۔ ریگِ عراق مفتظر، کشتِ حجاز تشنہ کام خون حسین بازدہ کوفہ و شامِ خویش را(اقبال) در مدرسہ کس رانہ رسد دعویٰ توحید منزل گہ مردانِ موحد سرداراست ۔۔۔ عشق رسوائیست جامی یا بخوباں دل ندہ یا بکلی نکصرف نہ نام و ننگِ خویش را(جامی)