مجموعہ رسائل گکھڑوی

ڈرو خدا تھیں کاہنوں بدلیا دین جے حضرت دے پچھوں اپنی کڈھ لئی مشین جے موت تے ہونی سب نوں ساڈا یقین جے جے کر شہیداں آکھو روٹی بھی کھاندے نے بیت الخلاء نوں دَسّو کتھے اوہ جاندے نے باقی حوائج باہجوں پھر بھی درماندے نے جھوٹھی پئے ساری اینویں کر دے تاویل ہو کم دی تے دسدے یارو کوئی نہ دلیل ہو ایتھے تے اوتھے ساریں پاسیں ذلیل ہو روزی اونہاں دی سندی سانوں نہ سار ہے سارا بے سود اس تے جھگڑا تکرار ہے اینویں ایہ پائی تساں حال پکار ہے اندر حدیثاں ایہ بھی مسئلہ ہے آوندا رب بیماراں تائیں کھانا کھواوندا سانوں نہیں دسدا نہ آپوں بتاوندا مولیٰ فرماوے جد کے وچہ قرآن دے بندے کیفیت اس دی کجھ نہ جاندے تسیں کیوں کہندے پھر دے اسیں پچھاندے دنیا دا حاکم جس نوں آکھے نادان توں میرا ایہ مطلب نہیوں سکدا پچھان توں مونہوں نہ بولیں رکھیں بند زبان نوں سن کے چپ کردا ڈردا کردا گفتار نہ وقت دا حاکم ایتھے لائق تکرار نہ غصے وچہ آکے شاید مارے پیزار نہ تسیں بھی ڈرو یارو رب جبار تھیں جھگڑو نہ اینویں بناں عقل تے سار تھیں الٹا نتیجہ پوسی ایسے تکرار تھیں نبیاں دے جُثے بیشک واجب اکرام نے مَٹی نوں کھانے کیتے رب حرام نے موت دا پیالہ اے پر پی گئے تمام نے عیسیٰ بن مریم اِکو زندہ اَج تیک ہے اوس بھی آخر چکھناں موت نوں ٹھیک ہے باہجہ مرزائیاں باقی سب دے نزدیک ہے