مجموعہ رسائل گکھڑوی

دسو پھر نہیں تے کہڑی ہوئی اُس تنگی سی تربت تے جا کے رو رو آنسو چلاندی سی اَبّا جی بولو اِک واری بولاندی سی عربی دے اندر ہجروں شعر بناندی سی ابا جی مینوں جگ تے رات چا پائی جے ہنجواندی بستی میرے ہتھ پھڑائی جے سُکھ دی تے نیندر مینوں کدے نہ آئی جے سورج جے میرے جتنا صدمہ اٹھاوندا روز قیامت تاکر چانن نہ لاوندا عالم تے رات پیندی باہر نہ آوندا ملی حیاتی مینوں مول نہ بھاندی اے جلدی بلاؤ جند غوطے پئی کھاندی اے ساعت بھی مینوں سالاں وانگوں پئی جاندی اے اے پر جواب اگوں کوئی بھی نہ آیا سی روندی پیاری دِھی نوں سینے نہ لایا سی چپ کر ٹر آئی سیدہ صبر کہایا سی سوچو بھراؤ حضرت زندے جے ہووندے زہرہ دا رونا سن کے اُٹھ کھلووندے سینے پھَڑ لاندے نالے چمدے تے روندے عائشہ ام سلمہ رضی اللہ عنہما کاہنوں کردیاں زاریاں مولیٰ دا بھانا ہویاں بیوہ وچاریاں حضرت دے باہجوں سینے پھرن کٹاریاں نبی نہ بھائیو جے کر فوت ہو جاوندے عائشہ تھیں لوک مسلے پچھن کیوں آوندے حضرت دے پاسوں اپنا شک مٹاوندے نائب کیوں اپنا ابوبکر بنایا سی اپنے مصلّے اتے کاہنوں کھلوایا سی دَسّو ایہ فعل حضرت غلط کمایا سی سنجا مصلیٰ اوہنوں سل سی نار دا دَسّے نہ اگے دوست رب غفار دا سجدے وچہ ڈگے اﷲ اکبر پکار دا حرج کی آہا جے کر پَرت کے آوندے اک دہاڑے آکے جمعہ پڑھاوندے