مجموعہ رسائل گکھڑوی

اَکھَّاں نے لائی جَھڑی ابر بہار دی ڈِٹھا رسول صلی اللہ علیہ وسلم دُکھی فاطمہ ہوئی اے میرے فراقوں ایہ تے درد تھیں روئی اے خوشی نہ اس نوں ہن جگ دی کوئی اے فیر سنائی سرور سینسار دے فاطمہ ہسّی جویں پھل گلزار دے پَرتی بہار اُتّے نُوری رُخسار دے ویکھ تعجب ہوئی عائشہ اس حال تھیں پیو تے دِہی دی خفیہ قیل تے قال تھیں سمجھ نہ آئی اِس سرِّ کمال تھیں پچھدی جلدی مینوں فاطمہ رضی اللہ عنہا دسیں نی پہلا کیوں رویوں اتے پچھوں کیوں ہسیں نی عجب ایہ راز تیرا پایا نہ اسیں نی فاطمہ کہیا اماں پہلاں جو رنی ساں اگ وچھوڑے والی وچہ میں بھنی ساں بابل پیارے کولوں پیچھے وچھُنّی ساں دسیو نے پہلاں مینوں خبر وفات دی لگی جو سینے میرے سَٹ سی کات دی خوشی نہ رہ گئی مینوں کسے بھی بات دی پچھوں فرمایا بچی صبر کمائیں توں اینویں نہ جھورا اپنی جان نوں لائیں توں رکھیں امید رو رو دل نہ وہائیں توں ئبر تھیں پہلاں تو تے میرے ول آویں گی چھیتی زیارت میری بچئے توں پاویں گی حوض دے اُتے مینوں آن بلاویں گی دسو بھراؤ فوت جے نہ ہو جانا سی فاطمہ پیاری دِھی نوں کاہنوں روانا سی سدا میں زندہ اوہنوں حضرت فرمانا سی لوکاں دے ویکھن اندر پائی وفات میں ایسے ای حالت رہساں دائم حیات میں قبروں بلائیں تیری سناں گا بات میں فیر میں ایسے جگ تے جلدی ٹُر آواں گا ملساں تسانوں آکے مُکھ ویکھاواں گا