کتاب: مجموعہ رسائل گکھڑوی - صفحہ 672
فوراً منوایا جو کجھ آہے منواوندے یعنی ایہ مکی مسئلہ کڈھناں قرآن تھیں دوجا حدیث نبی آخر زبان تھیں تیجا حوالہ فقہہ حضرت نعمان رضی اللہ عنہ تھیں اہلِ حدیث کرن ثابت وفات نوں جسمی ممات اُتے روح حیات نوں ایس دے بناں ہو دوجی نہ بات نوں اونہاں دا ذمہ ساڈا زندہ رسول ہے حی قیوم ہویا فوت نہ مول ہے عرشیں تے فرشیں سارے حاضر مقبول ہے سنیوں حقیقت یارو نال دھیان وے ٹرے بریلی والے ول میدان دے ویکھن کی اگوں رنگ رب رحمن دے عبدالمجید پیا کردا تقریر سی قلب سلیم تائیں جلدی جو چیر سی قسم خدا دی اوہدا بڑا تاثیر سی لگی ملتانی تائیں سَٹ دو گاڑے دی ایہدی تقریر ساڈے کالجے پاڑے دی ساتھی اساڈے ساڈے نالوں وگاڑے دی چیکیا ملاں باہیں زور تھیں چاکے وعظ دی خاطر اسیں بیٹھے نہ آکے اٹھو مباحثہ کرو کہندا بولاء کے ٹائم دے اندر اجے باقی حساب سی عبدالمجید اونہوں دتا جواب سی ڈانٹیا چنگا نالے کیتی عتاب سی آپوں جو بندے تھانہ لَین گھلائے نی پہلاں اونہاں تھیں کاہنوں شور مچائے نی ٹھیر جا بابا ہنے آئے کے آئے نی ملاں نے کہیا اسیں ایہہ لگے جانے آں مجلس یزیدی اندر بہناں نہ چاہنے آں ہور وے کتے جاکے وعظ سنانے آں آو او لوکو چلو کوک چا پایو سو جلدی اٹھ ٹریا آفت نظری کوئی آیو سو