کتاب: حدیث کا شرعی مقام جلد دوم - صفحہ 187
۴۔ محمد بن سیرین ۳۳ھ ۱۱۰ھ
۵۔ ابو بسطام شعبہ بن حجاج ۸۲ھ ۱۶۰ھ
۶۔ محمد بن مسلم زہری ۵۶ھ ۱۲۴ھ
۷۔ عمر بن عبدالعزیز ۶۱ھ ۱۰۱ھ
۸۔ عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی ۸۸ھ ۱۵۷ھ
۹۔ مالک بن انس ۹۳ھ ۱۷۹ھ
۱۰۔ سفیان بن سعید ثوری ۹۷ھ ؑ۱۶۱ھ
۱۱۔ سفیان بن ابی عمران عیینہ ۱۰۷ھ ۱۹۸ھ
۱۲۔ عبداللہ بن مبارک ۱۱۸ھ ۱۸۱ھ
۱۳۔ یحییٰ بن سعید قطان ۱۲۰ھ ۱۹۸ھ
۱۴۔ عبدالرحمن بن مہدی ۱۳۵ھ ۱۹۸ھ
۱۵۔ یحییٰ بن معین ۱۵۸ھ ۲۳۳ھ
۱۶۔ علی بن مدینی ۱۶۱ھ ۲۳۴ھ
۱۷۔ احمد بن حنبل ۱۶۴ھ ۲۴۱ھ
۱۸۔ عمرو بن علی فلاس ۱۶۰ھ ۲۴۹ھ
۱۹۔ محمد بن اسماعیل بخاری ۱۹۴ھ ۲۵۶ھ
۲۰۔ مسلم بن حجاج ۲۰۴ھ ۲۶۱ھ
۲۱۔ ابو داؤد سلیمان بن اشعث ۲۰۲ھ ۲۷۵ھ
۲۲۔ محمد بن عیسیٰ ترمذی ۲۰۹ھ ۲۷۹ھ
۲۳۔ احمد بن شعیب نسائی ۲۱۵ھ ۳۰۳ھ
۲۴۔ ابو حاتم محمد بن ادریس ۱۹۵ھ ۲۷۷ھ
۲۵۔ عبدالرحمن بن ابی حاتم ۲۴۰ھ ۳۲۷ھ
۲۶۔ ابو زرعہ عبیداللہ بن عبدالکریم ۲۰۰ھ ۲۶۴ھ
یہ ہیں فن نقد رجال وعلل حدیث کے بعض ائمہ ان میں بیشتر ہر وقت پابہ رکاب رہتے تھے اور حدیث کی تحصیل اور راویوں کے احوال سے واقفیت حاصل کرنا ان کا نصب العین تھا، کیا اس کے بعد بھی یہ کہا جا سکتا ہے کہ حدیث کے